Masz brzydkie włosy. Czy używasz w ogóle odżywki? Kilka słów o tym, czy młodsze klientki są traktowane przez sprzedawców inaczej.

Duże miasto wojewódzkie. Więcej pracy, więcej możliwości... Widok zadbanych, modnie ubranych kobiet i mężczyzn jest bardziej naturalny, aniżeli w miastach mniejszych. I ja - studentka. Nie zaliczam się do grona tych studentów, którzy w lodówce mają jedynie światło. Staram się żyć normalnie, oszczędzać i z uwagą przyglądać się swoim finansom, co nie oznacza wcale jakiegoś życia na krawędzi. Do której grupy mam się więc zaklasyfikować? Do tych bardziej zadbanych czy typowych miejskich szaraczków. Do tej pory myślałam, że taka klasyfikacja nie jest wcale potrzebna. Ostatnio zauważam jednak, że jest inaczej. I byłabym w stanie to jakoś zaakceptować, gdyby nie fakt, że łączy się to bezpośrednio z wiekiem!

Mam 23 lata. To taki nijaki wiek, w którym nikt nie wie, jak się w stosunku do mnie zachować. Część dzieciaków na podwórku wciąż mówi do mnie cześć, część nagle przestawiła się na dzień dobry. Część dorosłych wali do mnie na ty, część zwraca się per pani. Nie zdecydowałam się jeszcze, która forma jest mi bliższa, ale zdecydowanie zależy mi na szacunku. Wygląda jednak na to, że młodzi konsumenci są traktowani w tej materii przez sprzedawców czy usługodawców po macoszemu. 

Mimo iż zdarzyło mi się to już kilkakrotnie, dziś opowiem Wam dwie historie, które przytrafiły mi się ostatnio i które spowodowały u mnie takie wzburzenie, że zdecydowałam się poruszać ten temat na blogu. Fryzjerka. Rutynowa, co-3-miesięczna wizyta w salonie fryzjerskim. Cel: podcięcie końcówek i grzywki, odświeżenie fryzury, aby włosy były lżejsze. I wszystko byłoby cudownie, gdyby nie padły słowa: Masz brzydkie włosy. Czy używasz w ogóle odżywki? Przyznam szczerze, że dawno nic mnie nie wyprowadziło tak z równowagi i jednocześnie nie wprawiło w taki smutek. Poczułam się jak młode, niedoświadczone dziewczę, któremu kraina pielęgnacji włosów jest w ogóle nieznana. Mimo moich wyjaśnień, że oczywiście, używam NAWET masek (tak, wiem, jestem taka oświecona, że wiem o ich istnieniu), a kołtun, który pojawił się na moich włosach, spowodowany jest szalikiem, pani pozostała nieprzekonana. O olejowaniu czy nakładaniu glutka lnianego wolałam w ogóle nie wspominać, bo jeszcze zostałabym posądzona o zacofanie na miarę XVIII w. wiochy w Puszczy Białowieskiej. Nie pomógł mi zbytnio również przedstawiony przeze mnie pogląd, że nie widzę różnicy pomiędzy działaniem kosmetyków drogeryjnych i profesjonalnych, co ostatecznie popsuło nasze konsumencko-fryzjerskie relacje. 

Pada śnieg, jest fajnie! Ale trzeba w końcu kupić jakiś krem na zimę, póki nie jest za późno. Apteka jest wyposażona w naprawdę szeroką gamę dermokosmetyków. Tym razem idę nieprzygotowana, mam zamiar sprawdzić personel. W strefie dermokosmetyków znajduje się jedna pani - ok. 50, bardzo zadbana, nieźle ubrana, ogólnie na pierwszy rzut oka widać, że jest w dobrej sytuacji materialnej. Szuka kremów na zimę! Dwie panie ekspedientki skaczą wokół niej jak szalone: pokazują miliony produktów, doradzają, a w końcu obdarowują panią całą gamą próbek. Przyznam szczerze, że byłam pod wielkim wrażeniem aż takiego zainteresowania się klientem. Byłam więc pewna, że i mnie spotka to samo. Nic bardziej mylnego! Dopiero po dłużej chwili od mojego wejścia ktoś w końcu zwrócił na mnie uwagę. Szukam kremu na zimę, mam suchą skórę z tendencją do zapychania. Szukam raczej czegoś lżejszego, co szybko by się wchłaniało. Tym sposobem pani wskazała mi jeden produkt! Musiałam ją bardzo ciągnąć za język, aby pokazała mi inne odpowiednie preparaty. Co więcej, o próbkach nie było w ogóle mowy. Spotkał mnie zaszczyt sprawdzenia konsystencji kosmetyku na ręce. Specjalnie nie prosiłam o próbkę, czekałam na inicjatywę sprzedawcy podkreślając, że praktycznie wszystko mnie zapycha. Nie doczekałam się.

Jestem taką samą klientką jak inni. Oczekuję dobrej jakości towaru oraz dobrego wykonania usługi. Chcę być traktowana tak, jak pozostali klienci. Wydaje się być to całkowicie niemożliwe ze względu na mój wiek. Czy bycie młodym uzasadnia spoufalanie się i kierowanie pod moim adresem komentarzy, które nie padłyby w stosunku do osób starszych wiekiem? Czy bycie młodym pozwala traktować mnie jako klienta gorszej kategorii, który nie zasługuje na pomoc i pełne zainteresowanie ze strony personelu? Czy bycie młodym jest równoznaczne z zamiarem ogołocenia apteki z jej cennych próbek? Oczywiście, że nie. Zastanawiam się czy coś by się zmieniło, gdybym zamiast swojej torby Mizensa zabrała ze sobą Michaela Korsa (którego oczywiście nie mam, może kiedyś ;)).

źródło

Spotkałyście się z taką dyskryminacją ze strony sprzedawców/usługodawców?

Macie pomysły, w jaki sposób można temu zaradzić?